کد مطلب:113852 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
زیرا بدون راهنما و راهنمائی لازم، رهروان راه منحرف می شوند راه را گم می كنند و حركت تكاملی تداوم نمی یابد اینجاست كه فلسفه ی «اعزام انبیاء» مطرح می شود و در تداوم راه و حركت تكاملی، «امامت» و «تداوم رهبری» به اثبات می رسد. امام (ع) روندگان بدون دلیل و راهنما را نكوهش می كند و ریشه های انحراف و سرگردانی آنان را در حركت بدون انتخاب راهنما می شناساند: و ان من ابغض الرجال الی الله تعالی لعبدا و كله الله الی نفسه جائرا عن قصد السبیل سائرا بغیر دلیل.[1]. (مبغوض ترین و بدترین افراد نزد خدا بنده ای است كه خدا او را به خودش واگذاشته و از راه راست منحرف گشته و بدون دلیل و راهنما حركت می كند) و در رابطه با ضرورت راهنمائی رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند كه: ان الله بعث محمدا رسول الله (ص) و لیس احد من العرب یقرا كتابا و لا یدعی نبوه فساق الناس حتی بواهم محلتهم و بلغهم منجاتهم[2]. (خداوند هنگامی محمد (ص) را مبعوث فرمود كه هیچ كس از عرب كتاب آسمانی نداشت و ادعای نبوت نمی كرد، رسول خدا مردم را در حركت بسوی حق راهنمائی فرمود و تا سر منزل نجات رساند كه در پرتو راهنمائی [صفحه 134] آنحضرت بر مشكلات پیروز شدند و جای پای آنها محكم شد). و با توجه به ضرورت «تداوم راه» و نیازمندی دائمی رهروان راه تكاملی به دلیل و راهنما فرمودند: فاین یتاه بكم و كیف تعمهون و بینكم عتره نبیكم و هم ازمه الحق و اعلام الدین و السنه الصدق[3]. (گمراهانه بكجا می روید؟ و چرا سرگردانید؟ در حالیكه عترت پیامبرتان در میان شماست آنها راه های روشن حقند و پرچم های دین و زبان های صدق و راستی می باشند). سپس به نقش راهنمائی خودش كه اول امام معصوم است اشاره می كند كه: لقد حملتكم علی الطریق الواضح التی لا یهلك علیها الا هالك من استقام فالی الجنه و من زل فالی النار.[4]. (من شما را به راه روشنی واداشتم كه جز افراد ناپاك در آن هلاك نگردند آنكس كه در این راه استقامت گزید ببهشت موعود شتافت و هر كس كه پایش لغزید به جهنم واصل شد).
اگر انسان ها باید رهروان راه تكامل باشند ضرورت راهنما در راه نیز از ضروریات اصل (راه تكامل) و اصل (ضرورت رفتن) می باشد.
صفحه 134.